تجارت دیجیتال و عملکرد کسب و کارها
تجارت دیجیتال , فن‌آوری را به عنوان یک مزیت در عملیات داخلی و خارجی خود استفاده میکند .
فن‌آوری اطلاعات زیرساخت و عملکرد کسب و کارها را از زمانی که اینترنت به طور گسترده برای کسب و کارها و افراد در دسترس بود , تغییر داده‌است . این تغییر و تحول به شدت شیوه انجام عملیات روزمره کسب وکارها را تغییر داده‌است . این امر مزایای دارایی‌های داده و ابتکارات فن‌آوری محور را به حداکثر رسانده‌است .
این تبدیل دیجیتال تاثیر عمیقی بر کسب‌وکار داشته‌است ; فعالیت‌های تجاری و فرآیندهای آن را به طور کامل به یک روش استراتژیک تسریع میکند. یک کسب‌وکار دیجیتال از این مزیت کامل برخوردار است تا در این دوران مختل نشود و رشد نکند . کارکنان سطح c باید به سازمان‌های خود کمک کنند تا فرصت‌ها را در حین کاهش ریسک‌ها کشف کنند .
این طرز فکر فن‌آوری حتی در بیشتر صنایع استاندارد شده‌است , و یک استراتژی کسب‌وکار دیجیتال را برای ذخیره‌سازی و تحلیل داده‌ها برای کسب مزیت رقابتی بر رقابت ضروری می‌سازد . معرفی مدل‌های رایانش ابری به این معنی است که فرآیندهای داخلی می‌توانند به راحتی از طریق انتخاب وسیعی از کاربردها مدیریت شوند و به سازمان‌ها انعطاف‌پذیری لازم برای انتخاب و تغییر نرم‌افزار را به هنگام رشد و تغییر می‌دهند .
یک کسب‌وکار دیجیتال نیز شاهد تغییر در قدرت خرید بوده‌است ; اکنون بخش‌های فردی به سمت کاربردهایی که به جای تکیه به آن برای هدایت تغییر , با نیازهای خود بهترین تطابق را دارند , پیش می‌روند .
مدل‌های کسب‌وکار دیجیتال چگونگی ایجاد , تحویل و ثبت ارزش در اقتصاد دیجیتال هستند . برای این منظور , مدل‌های کسب‌وکار دیجیتال از چندین فن‌آوری دیجیتال برای خلق و ارائه محصولات و خدمات خود استفاده می‌کنند . پویایی‌های مختلفی برای کسبوکارهای دیجیتال وجود دارد که هزینه‌های حاشیه‌ای ندارند , که دارای کاربردهای متعددی هستند .
یک مفهوم این است که موانع ورود این شرکت‌ها بسیار پایین‌تر از کسبوکارهای سنتی است . این مانع ورودی پایین‌تر به این دلیل است که هزینه راه‌اندازی یک کسب‌وکار دیجیتال بسیار پایین‌تر است و شما به زیرساخت فیزیکی زیادی نیاز ندارید . علاوه بر این , دسترسی به یک کسب‌وکار دیجیتال بسیار گسترده‌تر است زیرا شما می‌توانید به طور بالقوه با یک وب سایت یا برنامه کاربردی به مشتریان در سراسر جهان برسید .
مفهوم دیگر این است که کسب و کاره‌ای دیجیتال که می‌توانند خیلی سریع مقیاس شوند اغلب براساس اقتصادهای مقیاس هستند . این به این دلیل است که آن‌ها برای رشد به زیرساخت فیزیکی زیادی نیاز ندارند و می‌توانند به راحتی به مشتریان بیشتری برسند . علاوه بر این , کسبوکارهای دیجیتال اغلب می‌توانند خودکار یا برون سپاری شوند تا هزینه‌ها را کاهش دهند و آن‌ها را در مقیاسی بزرگ‌تر از کسبوکارهای سنتی سودآور سازند .
با این حال , برخی معایب برای شرکت‌های دیجیتال نیز وجود دارد . یکی این است که آن‌ها می‌توانند بسیار رقابتی باشند چون ورود بازیکنان جدید به بازار آسان است . علاوه بر این , فن‌آوری‌های جدید یا تغییرات رفتار مشتریان می‌توانند به سرعت کسب‌وکار دیجیتال را مختل کنند . در نهایت , شرکت‌های دیجیتال اغلب می‌توانند نسبت به کسبوکارهای سنتی به مشتریان وفادار باشند , زیرا آن‌ها معمولا ً طول عمر کوتاه‌تر ( همچنین ارزش زندگی مشتری پایین‌تر ) دارند و احتمال کمتری برای ایجاد روابط بلندمدت با مشتریان دارند .
شرکت‌ها می‌توانند از مدل‌های مختلف استفاده کنند , اما معمولا ً در یکی از سه دسته قرار می‌گیرند : محصول محور , خدمات محور , یا فرآیند محور . کسب و کاره‌ای مبتنیبر محصول محصولات فیزیکی یا دیجیتال را به مشتریان می‌فروشند , شرکت‌های خدماتی خدمات ارائه خدمات می‌دهند , و کسبوکارهای فرآیند محور یک فرآیند یا پلتفرم فراهم می‌کنند که به شرکت‌های دیگر امکان ایجاد و تحویل محصولات یا خدمات دیجیتال را می‌دهد .
